ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΙ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΠΕΤΥΧΕΙ Η ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΜΙΣΘΩΤΩΝ ΣΤΑ ΜΜΕ

Για την ελληνική κοινωνία, το επάγγελμα του δημοσιογράφου έχει καταντήσει συνώνυμο με αυτό του αστυνομικού (με στολή ή με πολιτικά), του εισαγγελέα, του μεσάζοντα που εξυπηρετεί συμφέροντα εταιρειών, αλλά επίσης ίσως και με αυτό του τοκογλύφου, του κατά συρροή εκβιαστή και απατεώνα. Η εικόνα του εκατομμυριούχου τηλεοπτικού –ή έντυπου- σταρ, που ανεβάζει και κατεβάζει κυβερνήσεις, εμπλέκεται σε κάθε είδους συμφωνίες πάνω ή κάτω από το τραπέζι και χτίζει βίλες και αγοράζει κότερα με τα λεφτά που διατηρεί σε ελβετικές τράπεζες ή διακινεί μέσω off shore εταιρειών, λειτουργεί στην κοινή γνώμη καταλυτικά και διαμορφώνει μια άκαμπτη ανάλογη γενική εντύπωση. Στην χειρότερη περίπτωση, ο δημοσιογράφος είναι ένας αδίστακτα φιλόδοξος –αν και όχι ακόμα φτιαγμένος- νεαρός, που δουλεύει για να συντηρήσει αυτό το σύστημα, μέχρι να πιάσει και ο ίδιος την καλή.

Πίσω από αυτό το μύθο ωστόσο, κρύβεται μια πραγματικότητα ελάχιστα δημοσιοποιημένη. Στον χώρο των MME, όχι μόνο για τους δημοσιογράφους, αλλά και για ένα πλήθος εργαζομένων, τεχνικών, κλητήρων και διοικητικού προσωπικού, επικρατούν εργασιακές σχέσεις γαλέρας, τρομακτικά επίπεδα επισφάλειας και κανένα απολύτως «πεδίον δόξης λαμπρόν». Χιλιάδες άνθρωποι σε MME όλης της χώρας, εργάζονται στερούμενοι ακόμα και τα αυτονόητα για πολλούς επαγγελματικούς κλάδους. Το καθεστώς των ανασφάλιστων ή αυτασφάλιστων κρυφών μισθωτών, των «μαύρων», των «δόκιμων», των άμισθων, εκείνων που δεν έχουν καμία δυνατότητα να διαπραγματευθούν την οποιαδήποτε σύμβαση, δεν δικαιούνται δώρα εορτών, ούτε νόμιμες άδειες, ούτε αποζημίωση σε περίπτωση απόλυσης, ούτε επίδομα ανεργίας, ούτε κανονική αμοιβή για την υπερωριακή εργασία, ούτε… ούτε…, φθάνει σε αρκετά από τα MME της χώρας το 100% και αποτελεί την εξασφαλισμένη εργασιακή σχέση κάθε εργαζόμενου στα πρώτα (;) χρόνια του στο χώρο.

Συνδικαλισμός στα ΜΜΕ… Το άλλο με τον Τοτό το ξέρεις;

Παράλληλα, οι εργαζόμενοι στα MME έχουν το θλιβερό προνόμιο να εκπροσωπούνται (ή για την ακρίβεια του λόγου, να μην εκπροσωπούνται) από Ενώσεις, που συχνά για να «αντιμετωπίσουν» το πρόβλημα αυτό επιλέγουν να το κρύβουν. Η φοβερή και τρομερή ΕΣΗΕΑ, υποτιθέμενο συνδικαλιστικό όργανο των δημοσιογράφων, η σύγκρουση με το οποίο αποτελεί «εφιάλτη» για κάθε κυβέρνηση, εξακολουθεί να αποκλείει βάσει καταστατικού από τους κόλπους της όλο εκείνο το κομμάτι των εργαζομένων που υπόκειται στην πιο σκληρή εκμετάλλευση. Από τα μητρώα της ΕΣΗΕΑ αποκλείονται όχι μόνο όλοι εκείνοι που βιώνουν συνθήκες εργασιακής επισφάλειας, σαν αυτές που περιγράφηκαν παραπάνω, αλλά και ένα μεγάλο κομμάτι εργαζομένων υπό στοιχειωδώς «ασφαλείς» συνθήκες. Η εγγραφή στις τάξεις της προϋποθέτει τρία ή πέντε (για όσους δεν έχουν πανεπιστημιακό πτυχίο) χρόνια συνεχούς παρουσίας στα μισθολόγια καθημερινής εφημερίδας ή ραδιοφωνικού ή τηλεοπτικού σταθμού, σχετική πρόταση από δύο παλαιά μέλη της, καθώς επίσης και εκπλήρωση των… στρατιωτικών υποχρεώσεων και εξετάσεις!!! Πέραν της γραφικότητας των δύο τελευταίων όρων, η θλιβερή πραγματικότητα είναι ότι για ένα μέσο εργαζόμενο στα ΜΜΕ, μπορεί να χρειαστούν 10 ή και παραπάνω χρόνια για να αποκτήσει το δικαίωμα στην συνδικαλιστική εκπροσώπηση. Ίσως μάλιστα, στο σημείο εκείνο που θα την χρειάζεται πλέον λιγότερο.

Τα ίδια προσκόμματα αντίθετα, δεν τα συναντούν οι πολυάριθμοι εργοδότες και εργολάβοι του χώρου, που αφθονούν στους κόλπους της ΕΣΗΕΑ, συνεχίζοντας εντούτοις απερίσπαστοι να προσλαμβάνουν (συχνά με τους όρους της χειρότερης επισφάλειας) και να απολύουν εργαζόμενους. Γεγονός που –πλάι σε όλα τα υπόλοιπα- καταδεικνύει ότι στο χώρο των δημοσιογράφων δεν υπάρχει στην πραγματικότητα κ α μ ί α συνδικαλιστική εκπροσώπηση. Η ΕΣΗΕΑ αποτελεί απλώς ένα επιμελητήριο, με αρμοδιότητα να προφυλάσσει και να διαχειρίζεται ένα Ταμείο, αλλά –δυστυχώς- και να διαπραγματεύεται «συλλογικές» συμβάσεις εργασίας. Κάτι που αποτελεί σύντομο ανέκδοτο, αφού οι «συλλογικές» αυτές συμβάσεις αποκλείουν κανονικά και με το νόμο ένα «συλλογικό» 50% των εργαζόμενων στον Τύπο, που δεν καλύπτεται από την ΕΣΗΕΑ.

Γιατί φτιάξαμε την Πρωτοβουλία

Η Πρωτοβουλία για Σωματείο Μισθωτών στα MME, φιλοδοξεί –στο μέτρο που της αναλογεί και χωρίς να υποστηρίζει σε καμία περίπτωση ότι το ζήτημα εξαντλείται σε αυτήν την προσπάθεια- να καλύψει ένα μέρος από αυτό το συνδικαλιστικό κενό. Να δημιουργήσει δηλαδή ένα σωματείο ανοιχτό σε όλους τους κλάδους των εργαζομένων στα MME (δημοσιογράφους, τεχνικούς, κλητήρες, διοικητικό προσωπικό κ.ά.), ανεξάρτητα από το είδος της εργασιακής σχέσης που τους ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ από την εργοδοσία. Ένα σωματείο ανοιχτό στους εργαζόμενους που αμείβονται με «μπλοκάκι», με μαύρα, με το κομμάτι ή που δεν αμείβονται καθόλου, αλλά και στους εργαζόμενους εκείνους που αν και έχουν τις προϋποθέσεις δεν αισθάνονται άνετα να συμμετέχουν σε «συνδικαλιστικές» ενώσεις που αποκλείουν από τις τάξεις τους συναδέλφους που τους βλέπουν κάθε μέρα δίπλα τους, ξέρουν ότι παράγουν ακριβώς το ίδιο έργο με αυτούς και θα τους ήθελαν δίπλα τους και στους αγώνες για κοινά και περισσότερα δικαιώματα.

Η Πρωτοβουλία φιλοδοξεί ταυτόχρονα να συμβάλει θετικά στη δημιουργία ενιαίου Συνδικάτου Τύπου, προοπτική που είναι η μόνη που εγγυάται την πλήρη συνδικαλιστική κάλυψη του χώρου των ΜΜΕ, την διακλαδική αλληλεγγύη των εργαζομένων σε αυτά και την αποτελεσματικότητα των αγώνων. Στην κατεύθυνση αυτή, θέλουμε και επιχειρούμε να συνεργαστούμε με όλες τις Ενώσεις που δραστηριοποιούνται στο χώρο των εργαζομένων στον Τύπο και έχουν εκφραστεί θετικά απέναντι σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο (στην ουσία το σύνολο των Ενώσεων, πλην της ΕΣΗΕΑ). Θεωρούμε δε απαραίτητο να διευκρινίσουμε, ότι η Πρωτοβουλία δεν λειτουργεί ανταγωνιστικά προς καμία Ένωση που δεν προβαίνει σε αποκλεισμούς και καλεί τους εργαζομένους που υπάγονται σε αυτές να τις πλαισιώσουν με αποφασιστικότητα.

Ποιοι είμαστε

Οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες που συγκροτήσαμε την Πρωτοβουλία για Σωματείο Μισθωτών στα MME, δεν είμαστε «επαγγελματίες συνδικαλιστές», ούτε φιλοδοξούμε να «εκφράσουμε» τους συναδέλφους μας που αντιμετωπίζουν την εργασιακή επισφάλεια στο χώρο των MME και την άρνηση της ΕΣΗΕΑ –και ενδεχομένως άλλων Ενώσεων- να τους υπερασπιστούν. Κίνητρό μας για αυτήν την κίνηση, αποτελεί το γεγονός ότι βιώνουμε οι ίδιοι τις συνέπειες της εργασιακής μας επισφάλειας στη ζωή μας, νιώθουμε καθημερινά τις αδυναμίες που συνεπάγεται για την διαπραγματευτική μας θέση απέναντι στον εργοδότη μας η έλλειψη συνδικαλιστικής κάλυψης, ζούμε καθημερινά το τι σημαίνει να ξέρεις ότι μπορείς ανά πάσα στιγμή να απολυθείς χωρίς αποζημίωση, σα να μην υπήρξες ούτε για μία μέρα εργαζόμενος στο έντυπο που δούλευες.

Παράλληλα, έχοντας καταλάβει ως ποιο σημείο αφασίας και διάσπασης μπορεί να οδηγήσει ο «κάθετος» και εργοδοτικός συνδικαλισμός, φιλοδοξούμε να εκφράσουμε ένα διαφορετικό συνδικαλιστικό σχέδιο. Θέλουμε ένα σωματείο μισθωτών στα MME, όχι μόνο διάπλατα ανοιχτό για όλους τους εργαζόμενους και ερμητικά κλειστό για όλους τους εργοδότες («μικρούς» και μεγάλους), αλλά επίσης και ένα σωματείο δημοκρατικό, βασισμένο στις αποφάσεις της γενικής του συνέλευσης και όχι των συμβουλίων και των διαβουλίων, που θα τροφοδοτείται από διακλαδικές επιτροπές σε κάθε χώρο δουλειάς και όπου οι δράσεις και οι κινητοποιήσεις θα διαμορφώνονται αυστηρά από τα κάτω και όχι από τα πάνω.

Το σχέδιο αυτό, δεν είναι ασφαλώς ολοκληρωμένο. Η οριστική του διαμόρφωση εναπόκειται στον κόσμο που πλαισιώνει την Πρωτοβουλία, η σύνθεση της οποίας παραμένει ανοικτή. Κάθε εργαζόμενος που εκτιμά ως θετική την κατεύθυνση αυτής της προσπάθειας είναι καλοδεχούμενος να συμμετέχει στις συνελεύσεις της και να διαμορφώσει ισότιμα το περιεχόμενό της, αλλά και το καταστατικό της λειτουργίας και των στόχων του Σωματείου που τώρα ξεκινάμε να συντάσσουμε.

Τι ζητάμε

Βασικός στόχος και συνδικαλιστική επιδίωξη της Πρωτοβουλίας είναι η ασφαλιστική κάλυψη και εξίσωση όλων ανεξαιρέτως των εργαζομένων του κλάδου. Θέλουμε να μπει τέρμα στην εργοδοτική απάτη του «μπλοκ» (ακόμα χειρότερα της «μαύρης» ή της άμισθης εργασίας), που καταδικάζει εργαζόμενους να ζουν σε καθεστώς ελεύθερου επαγγελματία –χωρίς φυσικά να επωφελούνται από οποιοδήποτε προνόμιο της «ελευθερίας» τους (καθορισμός τόπου και χρόνου εργασίας και τιμής των «παρεχόμενων υπηρεσιών»).

Διεκδικούμε ενιαίο ασφαλιστικό ταμείο για τον Τύπο, με εξίσωση των δικαιωμάτων προς τα πάνω και εισφορά των εργοδοτών και όχι της κοινωνίας στην ασφάλισή μας.

Έως την οριστική εξαφάνιση της κρυφής μίσθωσης και της αμισθίας στα ΜΜΕ, ζητάμε την αναγνώριση δικαιωμάτων εξαρτημένης εργασίας (άδειες, δώρα κ.ο.κ.) σε όλους τους επισφαλώς εργαζόμενους, καθώς και την υπαγωγή στις συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Επίσης στον υπολογισμό του χρόνου επισφαλούς εργασίας ως ολόκληρου συντάξιμου χρόνου.

Παλεύουμε για την ίδρυση Ενιαίου Συνδικάτου Τύπου, οργανωμένου κατά κλάδους και κατά χώρους εργασίας, που θα καλύπτει ΟΛΟΥΣ τους εργαζόμενους στα ΜΜΕ.

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΜΙΣΘΩΤΩΝ ΣΤΑ ΜΜΕ

Η ανάρτηση κειμένων γίνεται κατ' επιλογή από τη συλλογικότητα "Νέοι Εργαζόμενοι στη Βιομηχανία των ΜΜΕ" χωρίς να σημαίνει ότι συμφωνούμε απόλυτα με αυτά, αλλά θεωρούμε ότι αφορούν τους κοινωνικούς - ταξικούς αγώνες στο χώρο των ΜΜΕ ή και γενικότερα. Εάν οι φορείς των κειμένων δεν επιθυμούν τη δημοσίευση τους στο συγκεκριμένο ιστοχώρο, μπορούν να απευθυνθούν στην ηλεκτρονική διεύθυνση: nergmme@gmail.com γράφοντας τη λέξη διαγραφή.