Πάνω από 2500 εργαζόμενοι στα ΜΜΕ διαδήλωσαν δυναμικά στο κέντρο της Αθήνας την Τρίτη 27/11, μια πορεία ενδεικτική της αγανάκτησης που κυριαρχεί στους εργασιακούς χώρους για την επιχειρούμενη ληστεία που επεξεργάζεται το κράτος και τα αφεντικά απέναντι στα ταμεία και τις ζωές των εργαζόμενων.
Κάτα τη διάρκεια της πορείας δημιουργήθηκε συσπείρωση νεών εργαζομένων μαζί με φοιτητές του τμήματος Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών, καθώς και λοιπούς συναγωνιστές, οι οποίοι φώναζαν συνθήματα τα οποία γρήγορα διαχύθηκαν και τα οικειοποιήθηκε μεγάλο μέρος των διαδηλωτών.
Ενδεικτικά αναφέρουμε:
Ληστές-ληστές οι καπιταλιστές, ληστεύουν τα ταμεία μας κλέβουν τις ζωές
Μαγγίνα-Μαγγίνα αυτό είναι σωστό, ανέβα στο παράθυρο και πέσε στο κενό (φωνάχτηκε την στιγμή που αντιπροσωπεία συνδικαλιστών συζητούσε μαζί του κι έπειτα το φώναζε συνεχώς μεγάλο μέρος της πορείας)
Άμισθοι-μπλοκάκια-υπερωρία, αυτό δεν είν' λειτούργημα είναι κοροϊδία.
Η πρακτική η άσκηση δεν είναι μαθητεία, είναι εκμετάλλευση και μαύρη εργασία.
Είμαστε εργαζόμενοι, δεν είμαστε παιδιά, θέλουμε μισθό, γαμώ τα αφεντικά.
Θέλουμε ασφάλιση θέλουμε μισθό, θέλουμε τα πάντα γαμιέσαι αφεντικό.
Συνδικάτο Τύπου Ενωτικό, σε κάθε εργαζόμενο ένσημα μισθό.
Πέντε συνδικάτα και 7-8 ταμεία, αυτό δεν είναι κλάδος, είναι μαλακία.
Αγώνας-αγώνας-αγώνας ταξικός, όχι συντεχνίες και συνδικαλισμός
Οι δημοσιογράφοι δεν είναι συντεχνία, συντεχνία είναι οι Σόμπολος και ΣΙΑ
Αλήτες-Λέρες-εργατοπατέρες
Ε-ε-ε, ο-ο-ο, τι ωραία μέρα όταν απεργώ!!
Τέρμα πια στις εκτονώσεις, εμπρός για απεργίες και διαδηλώσεις
Φτάσαμε στο Άγαλαμα του Κολοκοτρώνη, φωνάξτε όλοι το σύνθημα που όλους μας ενώνει.
Δεν είμαστε ρουφιάνοι, δεν είμαστε αλήτες, αλήτες είναι τα ΜΑΤ κι οι ασφαλίτες
Όχι μόνο σε κάθε υπουργό, 4.000 σε όλο τον Λαο.
Εσείς μες στη Βουλή κι εμείς ξανά στους δρόμους, το ασφαλιστικό δεν λύνεται με νόμους (τα δυο τελευταία φωνάχτηκαν έξω από την Βουλή)
Η πρώτη κίνηση έγινε. Η δεύτερη είναι να συαντηθούμε με τους υπόλοιπους εργαζόμενους στη γενική απεργία στις 12/12. Η σημαντικότερη είναι όμως, να πιέσουμε τους εργατοπατέρες ώστε να κηρυχθεί απεργία διαρκείας, έτσι ώστε να μας δοθεί η δυνατότητα να οργανώσουμε από τα κάτω τον αγώνα. Το μήνυμα νομίζω το πήραν πάντως αυτές οι συντεχνιακές λέρες. Το ραντεβού στους δρόμους ισχύει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου