Βρε καλώς τους πνευματικούς μας ταγούς!

Αναδημοσιεύουμε, έστω και κάπως καθυστερημένα, την ανοιχτή επιστολή κάποιων "επιφανών" πανεπιστημιακών, καθώς και την απάντηση, που οι Νέοι Εργαζόμενοι στα ΜΜΕ, απέστειλαν στο παρακάτω μπλογκ http://kosmoi.blogspot.com/2008/12/moudiazmeni-anagnosi.html :

"Oύτε δικτατορία ούτε αναρχία — Δημοκρατία!

Οι καθηγητές ΑΕΙ Βασιλική Γεωργιάδου, Νίκος Δεμερτζής, Περσεφόνη Ζέρη, Ηλίας Κατσούλης, Θωμάς Κονιαβίτης, Θάνος Λίποβατς, Παντελής Μπασάκος υπογράφουν την παρακάτω ανοιχτή επιστολή:

Ο θλιβερός φόνος του 15χρονου μαθητή από έναν παρανομούντα «ειδικό φρουρό», ο οποίος πρέπει να τιμωρηθεί με όλη την αυστηρότητα που προβλέπουν οι νόμοι, έγινε η πιστολιά που άνοιξε τον ασκό του Αιόλου. Η κακοδιαχείριση, οι ιδεολογικές αυταπάτες, οι αμέλειες της μεταπολίτευσης συμπυκνώθηκαν σ’ ένα τερατώδες πραγματικό Συμβάν καταστροφής και αδιέξοδου. Δυναμικές μειοψηφίες βιαιοπραγούντων αναρχικών χρόνια τώρα καταλαμβάνουν τα σχολεία και τα πανεπιστήμια, λεηλατούν μαγαζιά και τράπεζες και καταστρέφουν την ιδιοκτησία των πολιτών. Δρουν μέχρι σήμερα με την ανοχή «τρομαγμένων» κυβερνήσεων και με το «χάιδεμα» ορισμένων πολιτικών κομμάτων, διανοούμενων και μέσων μαζικής ενημέρωσης. Τώρα κατάφεραν να μεταδώσουν έναν μηδενιστικό Λόγο σε μια νεολαία απογοητευμένη και ανερμάτιστη, που κατέχεται από άγχος εμπρός σ’ ένα αβέβαιο μέλλον, καθώς και σ’ ένα ακαδημαϊκό προλεταριάτο, που απελπισμένο τείνει σε ακραίες, μανιχαϊκές ιδεολογίες. Η Ελλάδα είναι ο «ασθενής κρίκος» της Ευρωπαϊκής Ενωσης και παραπαίει εμπρός στην ακυβερνησία, στην ιδιοτέλεια, στην αβουλία, και στη μετριότητα όλων των κομμάτων. Η Δημοκρατία, για να επιβιώσει, πρέπει να βρει εκ νέου τον εαυτό της, δείχνοντας μηδενική ανοχή σε κάθε τρομοκρατία, σε κάθε πράξη ακραίας αναρχικής ή αστυνομικής βίας. Οι κάθε είδους αναρχικοί είναι οι απόστολοι του μηδενισμού, του φθόνου και της μνησικακίας και καταστρέφουν τις αξίες του πολιτισμού. Ζούμε μια στιγμή του κενού, στου οποίου τη δημιουργία έχουν συμβάλει μια ανεύθυνη πολιτική ηγεσία και μια υπνώτουσα κοινωνία πολιτών.

Αυτό που λείπει είναι η ανάγκη να υπάρξουν δημοκρατικοί άνθρωποι και δημοκρατικοί θεσμοί με κύρος, που να μπορέσουν να εμπνεύσουν με λόγια και με έργα εμπιστοσύνη στους πολίτες και στη νεολαία. Μόνον ένα δημοκρατικό κράτος μπορεί να βοηθήσει τους πολίτες να καταλάβουν, ότι η εγχώρια και η διεθνής οικονομική κρίση, απαιτούν από όλους θυσίες, κατανεμημένες με δίκαιο τρόπο. Η πολιτική τάξη στην Ελλάδα θα πρέπει να πάψει να προκαλεί, τα πολιτικά κόμματα να μάθουν στις δύσκολες καταστάσεις όπως η τωρινή, να συγκλίνουν και να ομονοούν, ενώ η πνευματική ηγεσία του τόπου, της εκκλησιαστικής συμπεριλαμβανομένης, ν’ αντιληφθούν ότι φέρουν ευθύνες και μάλιστα μεγάλες.

Η χώρα έχει σήμερα μια καταχρεωμένη, παρασιτική οικονομία, μία ανορθολογική τερατώδη κρατική γραφειοκρατία, σε μεγάλο βαθμό αναξιόπιστους θεσμούς, έναν πληθυσμό που έχει συνηθίσει να ζει πέραν από τις δυνατότητές του, τα περιμένει όλα από έναν πελατειακό κρατισμό, και χαρακτηρίζεται από εθνική εσωστρέφεια και ξενοφοβία. Παραπέρα, η παιδεία κλυδωνίζεται και παραπαίει σε όλες τις βαθμίδες, ενώ συνήθως οι νέοι δεν μαθαίνουν ούτε από τους γονείς ούτε από τους δασκάλους, πού είναι τα όρια των ατομικών επιθυμιών και ποιοι είναι οι κανόνες της κοινωνικής και της οικολογικής συμπεριφοράς. Ετσι θεωρούν ότι «τα πάντα είναι επιτρεπτά και τους ανήκουν».

Ο κίνδυνος έγκειται σήμερα στο ότι λίγοι απελπισμένοι και αδίστακτοι αναρχικοί έδειξαν, ότι μπορούν να χτυπήσουν ατιμώρητα ένα απροστάτευτο και διαλυμένο δημοκρατικό κράτος Δικαίου. Στο αναρχικό σύνθημα «ούτε δικτατορία ούτε δημοκρατία, αλλά αναρχία», που οδηγεί στη βία και στον εμφύλιο πόλεμο, το δημοκρατικό κράτος, τα δημοκρατικά κόμματα και η κοινωνία πολιτών, πρέπει να αντιταχθούν με κάθε τρόπο. Πρέπει ν’ αντιτάξουν το σύνθημα «ούτε δικτατορία ούτε αναρχία – Δημοκρατία» και να δείξουν στην πράξη ότι ο θυμός δεν οδηγεί νομοτελειακά στην καταστροφή αλλά μπορεί να κινητοποιήσει δημιουργικές δυνάμεις της κοινωνίας. Αυτό προϋποθέτει την ύπαρξη πολιτικών θεσμών που τους σέβονται οι πολίτες, προϋποθέτει ότι οι δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις μπορούν με το κύρος τους να στηρίξουν τον σεβασμό και την τήρηση των νόμων. Η αποτελεσματική πάταξη της διαφθοράς και η τιμωρία των ενόχων, από όπου και αν προέρχονται, πρέπει να ξεκινήσει μέσα στους κόλπους του ίδιου του κράτους.

Οι υπογράφοντες πανεπιστημιακοί καθηγητές απευθυνόμαστε σε όλους τους σκεπτόμενους δημοκρατικούς πολίτες, προ πάντων όμως στους συναδέλφους μας, αναγνωρίζοντας πως στη συγκυρία αυτή μας αναλογεί αυξημένο ποσοστό ευθύνης, και τους καλούμε να βρεθούν στην πρωτοπορία της προσπάθειας για την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης στους δημοκρατικούς θεσμούς."



Και η απάντηση των Νέων Εργαζομένων στη Βιομηχανια των MME

«H άρχουσα τάξη δεν πρόκειται να παραιτηθεί από μόνη της από τα προνόμιά της. Όταν απειληθεί η εξουσία της, δεν υπάρχει αμφιβολία, θα καταφύγει στην πιο ανελέητη τρομοκρατία για να υπερασπιστεί τη θέση της. H επανάσταση είναι, στην πραγματικότητα, η δική μας απάντηση απέναντι σ' αυτή τη βαρβαρότητα. Δεν είναι βία: είναι το αντίδοτο της βίας». Ο Κ. Μαρξ για τη βία ως μαμή της ιστορίας

"Η κυβέρνηση των διανοούμενων δε θα 'ταν λιγότερο καταπιεστική απ’ την κυβέρνηση των βασιλιάδων ή των παπάδων ή των ιδιοκτητών. Η διακυβέρνηση μιας μορφωμένης ελίτ, σαν τους χειρότερους θρησκευτικούς και πολιτικούς δεσποτισμούς του παρελθόντος, δεν μπορεί παρά να είναι αδύναμη, γελοία, απάνθρωπη, σκληρή, καταπιεστική, εκμεταλλευτική, ολέθρια." Ο Μ. Μπακούνιν για τους διανοούμενους

Δύο χαρακτηριστικά αποσπάσματα, που αυτές οι "διανοητικές αυθεντίες", αυτοί οι πανούργοι υπερασπιστές κάθε λογής εξουσίας, διδάσκουν στις αίθουσες διδασκαλίας. Φυσικά, όταν απομακρύνονται από αυτές, γίνονται απολογητές του κράτους και του κεφαλαίου, τρέμοντας στην ιδέα και μόνο της απώλεσης των προνομίων τους.

Αιδώς "κύριοι"… αλλά μη νομίζετε, κατανοούμε πλήρως την αγωνία σας, γιατί είναι ακριβώς αυτές οι μέρες, που το νεανικό χαμόγελο και η σφιγμένη πέτρα στην υψωμένη γροθιά, αντικαθιστά τη μιζέρια της γεροντικής σας βολής. Αυτή σας η βολή σας κάνει να γρυλίζετε υποτακτικά…

Ή μήπως οι επιτιθέμενοι στα αστυνομικά τμήματα μαθητές, είναι διαποτισμένοι με την αναρχική πολιτική θεωρία και πράξη; Όχι, απλά, επιτηδευμένα τους αγνοείτε στην "ανάλυσή" σας. Αγνοείτε την αυθόρμητη χρήση βίας εκ μέρους τους...χαλάει βλέπετε την ιδεολογική σας σούπα και τον λίβελό σας ενάντια στην εξεγερμένη νεολαία.

Ή μήπως, ακόμα, δε λησμονείτε σκόπιμα τη χρήση βίας και την απαλλοτρίωση -εκ μέρους του πιο βάρβαρα καταπιεσμένου κομματιού του προλεταριάτου, τους μετανάστες- των προϊόντων εκείνων, που κάποιοι παρήγαγαν και κάποιοι άλλοι πλούτισαν, ανάμεσά τους και εσείς, υφαρπάζοντας την υπεραξία της παραγωγικής τους δύναμης; Αναρχικοί θα είναι και αυτοί...

Συμπυκνώνετε στη σπίλωσή του υποκειμένου "αναρχικοί", όλους εκείνους τους φόβους σας, όλα τα συμπλέγματα αδυναμίας και όλη εκείνη την ορμή που κατά βάθος ζηλεύετε, αλλά είστε τόσο δειλοί για να ενστερνιστείτε.

Απαντώντας λοιπόν, στην ιδεολογική σας ταύτιση με την αστική "δημοκρατία" -λησμονώντας, διόλου αθώα, δίπλα στη λέξη δημοκρατία τη λέξη καπιταλισμό- θα σας πούμε ότι πριν 10 μέρες ήσασταν επικίνδυνοι, τώρα απλώς φαντάζετε ξεμπροστιασμένοι και ανάξιοι…ανάξιοι ακόμα και για το σύστημα που τόσο λυσσαλέα υπερασπίζεστε. Περαστικά σας…

Οδοφράγματα απένταντι στους "πνευματικούς" ταγούς της εξουσίας...

17 Δεκέμβρη 2008