Εντάξει ο μακαρίτης ήταν στα τελευταία του εδώ και χρόνια και φυτοζωούσε με την όλο και λιγότερη σύνταξη που έπαιρνε, αλλά κι εκείνοι οι φίλοι και συγγενείς του που και καλά τον φρόντιζαν, έκαναν ότι μπορούσαν για να ψοφήσει ο γέρος. Ναι για τους χορηγούς της κηδείας μιλάω. Και καλά οι (αλήτες-λέρες) εργατοπατέρες, και η κουτσή Μαρία ήξερε ότι καλόπιανε τον γέρο για να υπογράφει συμβόλαια στο όνομα του και να τσεπώνει μίζες, ενώ βιαζόταν να τα κακαρώσει ο γέρος για να βγάλει στο σφυρί την περιουσία του, παρά τα υποκριτικά δάκρυα στην κηδεία (έρχονται χρόνια δύσκολα κτλ). Την δουλειά τους κάνουν στην τελική, άξιος ο μισθός τους.
Η άλλη (οι εργάτες σκιά), η χήρα του γέρου που τα έβλεπε όλα αυτά ενώ ζούσε κι από την σύνταξη του, γιατί ακόμα και τώρα στα τελευταία του δεν έβγαλε κιχ. Το ξέραμε ότι ήταν μια ζωή μες στην μούγγα, αλλά περιμέναμε τώρα που σκότωναν τον γέρο ότι θα αντιδρούσε, όχι και καλά επειδή τον αγαπούσε, αλλά επειδή θα έχανε την σύνταξη έτσι. Ακόμα και την ύστατη στιγμή λοιπόν αντί να κάνει κάτι να βοηθήσει τον άντρα της, δεν σου λέω να σταμάταγε τους δολοφόνους, έστω να φώναζε να κατήγγελλε αυτήν την δολοφονία, αυτή εκεί δεν έβγαλε κιχ κι άφησε πάλι τους εργατοπατέρες να πάρουν κι αυτές τις αποφάσεις εξ' ονόματος της οικογένειας.
Όσο για εμάς τους πενθούντες, τα παιδιά και τα εγγόνια του γέρου, η αλήθεια είναι ότι πράγματι έρχονται χρόνια δύσκολα. Μπορεί να τα είχαμε σπάσει με τον γέρο (γιατί ήταν μια ζωή με σκυμμένο το κεφάλι κι εμείς του λέγαμε ότι δεν είναι ζωή αυτή κι ότι τον κοροϊδεύουν οι εργατοπατέρες κτλ. κι αυτός νευρίαζε και μας έλεγε αλήτες κι ότι δεν είμαστε σοβαροί κι υπεύθυνοι) αλλά κατά βάθος τον αγαπούσαμε, γιατί μια ζωή αυτός φρόντιζε στις δύσκολες στιγμές να τσοντάρει κάτι για εμάς από τον μισθό ή την σύνταξη του. Άσε που μας άρεσαν οι ιστορίες που ακούγαμε, ότι παλιά ήταν αλλιώς, ότι ως νέος ήταν τσαμπουκαλεμένος, δεν σήκωνε πολλά πολλά και τ' αφεντικά τον φοβόντουσαν.
Τώρα όμως και τον κλαίμε και χάσαμε και την σύνταξη του κι άντε να τα βγάλεις πέρα γενικώς. Τουλάχιστον, είμαστε οι μόνοι που δικαιούμαστε να μιλάμε στο όνομα της οικογένειας ως συγγενείς (η χήρα είπαμε μες στην μούγγα θα ψοφήσει). Ας ελπίσουμε ότι στο μέλλον θα ξεμπερδέψουμε μια και καλή με τους εργατοπατέρες και θα αποκαταστήσουμε το όνομα του μακαρίτη και την αξιοπρέπεια της οικογένειας. Τώρα όμως, αρκετά μοιρολογήσαμε. Δουλειά, δουλειά, δουλειά...
Η άλλη (οι εργάτες σκιά), η χήρα του γέρου που τα έβλεπε όλα αυτά ενώ ζούσε κι από την σύνταξη του, γιατί ακόμα και τώρα στα τελευταία του δεν έβγαλε κιχ. Το ξέραμε ότι ήταν μια ζωή μες στην μούγγα, αλλά περιμέναμε τώρα που σκότωναν τον γέρο ότι θα αντιδρούσε, όχι και καλά επειδή τον αγαπούσε, αλλά επειδή θα έχανε την σύνταξη έτσι. Ακόμα και την ύστατη στιγμή λοιπόν αντί να κάνει κάτι να βοηθήσει τον άντρα της, δεν σου λέω να σταμάταγε τους δολοφόνους, έστω να φώναζε να κατήγγελλε αυτήν την δολοφονία, αυτή εκεί δεν έβγαλε κιχ κι άφησε πάλι τους εργατοπατέρες να πάρουν κι αυτές τις αποφάσεις εξ' ονόματος της οικογένειας.
Όσο για εμάς τους πενθούντες, τα παιδιά και τα εγγόνια του γέρου, η αλήθεια είναι ότι πράγματι έρχονται χρόνια δύσκολα. Μπορεί να τα είχαμε σπάσει με τον γέρο (γιατί ήταν μια ζωή με σκυμμένο το κεφάλι κι εμείς του λέγαμε ότι δεν είναι ζωή αυτή κι ότι τον κοροϊδεύουν οι εργατοπατέρες κτλ. κι αυτός νευρίαζε και μας έλεγε αλήτες κι ότι δεν είμαστε σοβαροί κι υπεύθυνοι) αλλά κατά βάθος τον αγαπούσαμε, γιατί μια ζωή αυτός φρόντιζε στις δύσκολες στιγμές να τσοντάρει κάτι για εμάς από τον μισθό ή την σύνταξη του. Άσε που μας άρεσαν οι ιστορίες που ακούγαμε, ότι παλιά ήταν αλλιώς, ότι ως νέος ήταν τσαμπουκαλεμένος, δεν σήκωνε πολλά πολλά και τ' αφεντικά τον φοβόντουσαν.
Τώρα όμως και τον κλαίμε και χάσαμε και την σύνταξη του κι άντε να τα βγάλεις πέρα γενικώς. Τουλάχιστον, είμαστε οι μόνοι που δικαιούμαστε να μιλάμε στο όνομα της οικογένειας ως συγγενείς (η χήρα είπαμε μες στην μούγγα θα ψοφήσει). Ας ελπίσουμε ότι στο μέλλον θα ξεμπερδέψουμε μια και καλή με τους εργατοπατέρες και θα αποκαταστήσουμε το όνομα του μακαρίτη και την αξιοπρέπεια της οικογένειας. Τώρα όμως, αρκετά μοιρολογήσαμε. Δουλειά, δουλειά, δουλειά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου