22/10/08

Ανταπόκριση από ένα καζάνι που βράζει (πανεργατικό – πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο 21 Οκτώβρη)


"εμπρός λαέ συγκρούσεις μαζικές"


Ήταν όλοι εκεί.

Όλοι όσοι έχουν δώσει το παρόν στους κοινωνικούς – ταξικούς αγώνες των τελευταίων χρόνων. Κι ήταν δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι που για άλλη μια φορά ξεπέρασαν τους διαχωρισμούς των ηγεσιών (που είναι η ΓΣΕΕ, που πάει το ΠΑΜΕ κτλ.) και ενώθηκαν σε ένα πελώριο ποτάμιαντίστασης που κατέλαβε για κάμποσες ώρες το κέντρο της Αθήνας. Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι που ξεπέρασαν την διάχυτη γκρίνια, μιζέρια και απάθεια του «τίποτα δεν γίνεται», «και δεν συμμετέχω στα πυροτεχνήματα της ΓΣΕΕ» (λες και δεν ξέρει και η κουτσή Μαρία πλέον τον ρόλο των εργατοπατέρων) και πήραν πρωτοβουλίες που μετέτρεψαν όλη την πορεία σε ένα πελώριο συγκρουσιακό σώμα, ανίκανο να κατασταλεί από μια ΕΛ.ΑΣ. που είχε ολοφάνερες εντολές να μην προκαλέσει με την στάση της την λαϊκή οργή, που υπάρχει έτσι κι αλλιώς λόγω της οικονομικής – πολιτικής – κοινωνικής κατάστασης. Μια ΕΛ.ΑΣ. που πάνω στην αμηχανία της να αντιμετωπίσει τους διαδηλωτές έστειλε κάποιους από αυτούς στο νοσοκομείο, ενώ ανέβηκε και πάνω στο Πανεπιστημιακό Άσυλο για να τους κηνυγήσει…

(και ήταν τόσοι οι διαδηλωτές και τόσες οι κινήσεις που έγιναν που εδώ θα παρουσιάσουμε μόνο όσες είδαμε, συμμετείχαμε ή ακούσαμε και επιβεβαιώσαμε ότι ισχύουν)


Ήταν καταρχήν οι δάσκαλοι και οι καθηγητές στα Προπύλαια με σημάδια επανακάμψης, δυο χρόνια μετά της επιστροφής του όρου απεργία διαρκείας στους ταξικούς αγώνες, επιστροφή που την χρωστάμε στους δασκάλους. Με το στοίχημα να δίνεται πλέον στις γενικές συνελεύσεις των δασκάλων και των καθηγητών και στο κατά πόσο θα εγκρίνουν το απεργιακό πρόγραμμα που προτείνουν οι ΔΟΕ κι η ΟΛΜΕ από 1η Δεκέμβρη.


Μαζί τους στα Προπύλαια με γεύση πραγματικού πανεκπαιδευτικού συλλαλητηρίου Οκτωβρίου 2006 ήταν μαθητές και φοιτητές. Μαθητές που συνεχίζουν την απελευθερωτική «μόδα» των καταλήψεων, παίρνουν το βάπτισμα του πυρός στους κοινωνικούς αγώνες κι ενίοτε αυτοοργανώνονται μαζί με τους συμμαθητές τους, φτιάχνουν ένα πανό με το σήμα της κατάληψης και το ακολουθούν φτιάχνοντας το μπλοκ του σχολείου τους. Και κόντρα στη φημολογία που τους θέλει να ασχολούνται μόνο με το σχήμα της τυρόπιτας ή να αφήνουν αποκλειστικά στην ΚΝΕ να τους οργανώσει, είδαμε μαθητές με πανό που έγραφαν «δεν είναι τα βιβλία δεν είναι οι βαθμοί εκείνο που μας κλέβουν είναι η ζωή» ή «απελευθερωτική δημόσια δωρεάν παιδεία» με υπογραφή «αυτόνομο συντονιστικό σχολείων Πειραιά».


Μαζί τους κι οι «γνωστοί – άγνωστοι» φοιτητάμπουροι που είχαν λιώσει τις σόλες τους στις πορείες κάθε Πέμπτη πριν 2 χρόνια κι από τότε δεν λένε να βάλουν μυαλό. Με ικανοποιητική συμμετοχή κόσμου στα μπλοκ απουσία κινήματος καταλήψεων, με οργανωμένη περιφρούρηση με αλυσίδες, με δείγματα ενωτικής παρουσίας (πέραν δηλαδή των σεχταριστικών αντιπαραθέσεων που ανθούν στο φοιτηταριάτο)με συνθήματα εργασιακού προσανατολισμού («η γενιά των 700 θα γίνει ο εφιάλτης των 300») αλλά και αντικυβερνητικά («εμπρός λαέ συγκρούσεις μαζικές να φύγουν οι αλήτες οι μεταρρυθμιστές»).


Αλλά το συλλαλητήριο ήταν πρώτα απ’ όλα πανεργατικό. Και πέρα από τις «αγωνιστικές» φωτογραφίες του Παναγόπουλου και των υπολοίπων λαμόγιων του σιναφιού ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ-ΠΑΜΕ, πέρα από τους βερμπαλισμούς των εργατοπατέρων στην συγκέντρωση για την οικονομική κρίση, στο συλλαλητήριο συμμετείχαν χιλιάδες απεργοί. Που με την παρουσία τους, την δράση τους και τα συνθήματα τους κατέδειξαν γιατί οι εργατοπατέρες φοβούνται τόσο πολύ την κήρυξη απεργίας διαρκείας και γιατί κρατάνε απομονωμένους τους αγώνες. Γιατί πολύ απλά αυτοί οι αγώνες δεν θα υπήρχε περίπτωση να χάσουν αν δεν περιορίζονταν στις 24ωρες ντουφεκιές της ΓΣΕΕ.


Κατέβηκαν για άλλη μια φορά στον δρόμο οι λιμενεργάτες με τον συνεχόμενο αγώνα τους ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του ΟΛΠ. «Λιμάνι μοντέλο το κάνατε μπουρδέλο» φώναζαν όλοι μαζί και σίγουρα όχι με τον παραδοσιακό συνδικαλιστικό τρόπο φωνάγματος συνθημάτων. Δεν ακούσαμε δηλαδή ντουντούκα να δίνει τον ρυθμό και βαριεστημένη επανάληψη του συνθήματος από τους «από κάτω», αλλά συνθήματα με ένταση και παλμό.


Ένταση και παλμό που συναντήσαμε και σε άλλα μπλοκ εργαζομένων, με τα πρωτεία σε μαζικότητα να τα κατέχει η Ολυμπιακή. Και με την τιμητική του εκεί να την έχει το πρόσωπο του υπουργού Μεταφορών: «Είσαι της Aegean το τσιράκι Χατζηδάκη – Χατζηδάκη». Αλλά και με συνθήματα που καλούσαν σε ευρύτερο αγώνα ενάντια στη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα που κυβερνά. «Εμπρός λαέ όλοι στον αγώνα αυτοί θα ξεπουλήσουν και τον Παρθενώνα».


Στον δρόμο ήταν κι άλλες κατηγορίες εργαζομένων που δεν μπορέσαμε να τις δούμε να διαδηλώνουν. Στον δρόμο κατέβηκαν και οι νοσοκομειακοί γιατροί, όχι αυτοί που παίρνουν το «φακελάκι», οι «άλλοι». Αυτοί που συντηρούν ένα παρατημένο από την κυβέρνηση δημόσιο σύστημα υγείας δουλεύοντας μέχρι και 70-80 ώρες την εβδομάδα. Οι οποίοι από Νοέμβρη θα εφαρμόσουν το 48ωρο ρίχνοντας το μπαλάκι στην κυβέρνηση για την οφειλόμενη χρηματοδότηση του ΕΣΥ.


Από το συλλαλητήριο δεν θα μπορούσε να λείπει η καυστική λαϊκή σάτιρα για τα τεκταινόμενα γύρω από τις (βρωμο)δουλειές των παπάδων με τους πολιτικούς: «Το πάθος για τα μετρητά είναι δυνατότερο από την Παναγία» φώναξαν οι συμβασιούχοι προκαλώντας το χαμόγελο όλων των διαδηλωτών.


Στο δρόμο επίσης κατέβηκαν οι υπάλληλοι των ΔΕΚΟ, των τραπεζών, οι βιβλιοϋπάλληλοι και πολλοί ακόμα. Στον δρόμο παντού κολλημένα ήταν τέλος χαρτοπανώ της Συνέλευσης Βάσης Οδηγών Δικύκλων που δήλωναν ότι «οι κούριερ δεν θα αλλάξουν επάγγελμα, θα αλλάξουν το επάγγελμα».

Στο δρόμο τέλος ήταν κι οι εργαζόμενοι – φοιτητές – άνεργοι – αναρχικοί - προλετάριοι που προτάσσουν την άμεση δράση ως απάντηση στην καπιταλιστική κρίση και την ακρίβεια. Αυτοί που τα ΜΜΕ αμήχανα και διαστρεβλωτικά έχουν ονομάσει «Ρομπέν των φτωχών». Κινούμενοι συνήθως από το πεζοδρόμιο παράλληλα στην πορεία σαμποτάρισαν αρκετά μαγαζιά των αφεντικών που θεωρούν ότι η γενική απεργία δεν χρειάζεται να έχει αποτέλεσμα στην λειτουργία της επιχείρησης τους.


Εδώ αναφέρεται ότι στην αρχή της πορείας διαδηλωτές μπήκαν σε τράπεζα που λειτουργούσε κανονικά και αφού έβγαλαν τους υπαλλήλους έξω (και μην αρχίσουν οι εύκολοι αφορισμοί για απεργοσπάστες από όποιον δεν έχει ξέρει τι σημαίνει να επιβιώνεις εξαιτίας της επισφάλειας του ιδιωτικού τομέα) την έκαψαν πετώντας μολότοφ, υπό τις επιδοκιμασίες του κόσμου. Αυτό δεν το είδαμε για να το επιβεβαιώσουμε, όπως δεν είδαμε αλλά ακούσαμε για κάποια σαμποτάζ σε αντικλεπτικά μηχανήματα ανοιχτών μαγαζιών, που αναφέρονται στο ίδιο θρεντ, στο οποίο λέει κι ότι μετά από μια τέτοια δράση ακολούθησε διμοιρία ΜΑΤάδων την πορεία.


ΜΑΤαδες που όταν έκαναν την εμφάνιση τους μας είπαν ότι ο κόσμος τους υποδέχτηκε με ιδιαίτερα θερμά αισθήματα. Ιδιαίτερα οι λιμενεργάτες που φαίνεται τους έχουν ιδιαίτερη συμπάθεια, μας μεταφέρθηκε ότι ανέβηκαν στον δρόμο και με παλουκιές σώμα με σώμα σταμάτησαν την προέλαση των χοιρινών. Μας μεταφέρθηκε επίσης ότι εκεί έπεσαν και κάποιες πέτρες που προκάλεσαν την δικαιολογημένη αντίδραση των λιμενεργατών, γιατί είναι τουλάχιστον δείγμα πολιτικής ασοβαρότητας να ρίχνεις πέτρες εκεί που κάποιοι συγκρούονται σώμα με σώμα. Εδώ υπάρχει αναφορά για τον κατευναστικό ρόλο που προσπάθησαν να αναλάβουν οι γνωστοί – άγνωστοι εργατοπατέρες. Εμάς μας μεταφέρθηκε ότι αρκετοί λιμενεργάτες διαφωνούσαν με τις πέτρες γιατί μπορούσαν να διαχειριστούν μόνοι τους την σύγκρουση, αλλά υπήρχαν και φωνές που έλεγαν «τα παιδιά είναι μαζί μας».


Αυτό που μπορούμε να μεταφέρουμε με σιγουριά ήταν η άμεση δράση ελεύθερης διακίνησης πνευματικών αγαθών που συνέβη στην Σταδίου. Ομάδα νεαρών διαδηλωτών εισέβαλλε στο γνωστό σούπερ μάρκετ βιβλίων «Ιανός», τα «προοδευτικά» αφεντικά του οποίου φαίνεται πήραν ένα μάθημα για τις συνέπειες του να θες να βγάλεις υπεράξια εν μέρα γενικής απεργίας. Οι νεαροί διαδηλωτές όντας λάτρεις του καλού βιβλίου και της ποιοτικής ανάγνωσης γέμισαν σακούλες και τσάντες με αρκετά βιβλία και έπειτα επέστρεψαν στην πορεία, έχοντας ξεχάσει να πληρώσουν και αφού περιποιήθηκαν το αντικλεπτικό μηχάνημα που ούρλιαζε. Έπειτα πέταξαν τα βιβλία (και κάποια CD) στο δρόμο εν είδη λαϊκής αγοράς για να διαλέξει ο φοιτητόκοσμος που ως γνωστόν διψάει για μάθηση, όπως κι έγινε.


Οι «ποιητές» δεν μας εξήγησαν βέβαια την αιτία της πράξης τους: Ήταν άραγε μια ακόμα πρόταση στο ευρύτερο κίνημα για τον τρόπο αντιμετώπισης της ακρίβειας; Ήταν μια έμπρακτη κομμουνιστική κριτική της καπιταλιστικής κρίσης και των τρις που ξοδεύουν τα κράτη από τις τσέπες μας για να σώσουν τους τραπεζίτες; Ήταν μια διαμαρτυρία της «γενιάς των 700ευρώ» για το γεγονός ότι ο μισθός της δεν φτάνει για την αγορά βιβλίων; Ήταν μια απάντηση των φοιτητών – άμισθων εργαζόμενων στην εφαρμογή από το Υπουργείο Παιδείας της διάταξης για το περιορισμό των δωρεάν συγγραμμάτων; Οι «ποιητές» δεν απάντησαν σε όλα αυτά τα ερωτήματα και προτίμησαν να αφήσουν την πράξη τους να μιλήσει, πέρα από ένα σύνθημα στην τζαμαρία του Ιανού που έλεγε «ψωμί, παιδεία, ντου στα βιβλιοπωλεία».


Η απαλλοτρίωση αυτή αντιμετωπίστηκε πάντως με την γνωστή από τις αναμεταδόσεις των καναλιών κοινωνική συμπάθεια προς τους απαλλοτριωτές. Πέρα από μια κυρία (διαδηλώτρια;) που έτρεξε να μεταφέρει κάποια βιβλία πίσω στο κατάστημα (!) οι υπόλοιποι διαδηλωτές προσπαθούσαν κυρίως να διαλέξουν αν θα πάρουν κάποιο βιβλίο, σημειωματάριο ή ημερολόγιο. Μια μεσήλικη διαδηλώτρια μάλιστα βλέποντας τους απαλλοτριωτές να περνάνε δίπλατης είπε «Μπράβο παιδιά μαζί σας είμαστε» για να εισπράξει πέρα από χαμόγελα την απάντηση «ναι αλλά να μπείτε κι εσείς κάποια στιγμή». «Θα μπούμε, θα μπούμε κι εμείς…» ήταν η ανταπάντηση.

Μετά από αυτήν την «επιμορφωτική» πράξη τα φοιτητικά μπλοκ κατέληξαν στην Βουλή, όπου με το γνωστό ταχύ ρυθμικό βήμα το μπλοκ του ΕΜΠ έπεσε «πυξ – λαξ» πάνω στις διμοιρίες μπλεδων που φύλαγαν το Κυνοβούλιο. Στις μπουνιές και κλωτσιές που έτρώγαν οι συνάδελφοι τους έτρεψαν να απαντήσουν οι διμοιρίες των χακίδων. Ήταν εμφανές ότι οι μπάτσοι είχαν διαταγές σήμερα να ελέγξουν την τάση τους να πνίγουν τον κόσμο στα δακρυγόνα, προφανώς για να μην προκαλέσουν την εκτίναξη του καπακίου στο καζάνι της λαϊκής οργής που αναφέραμε στην αρχή ότι βράζει.


Αυτό δεν σημαίνει προφανώς ότι οι μπάτσοι έγιναν ευγενικοί και αποτίναξαν την χαρακτηριστική τους γουρουνίσια βαρβατίλα. Μετά το σπρωξίδι των φοιτητών οι διμοιρίες μπήκαν στην μέση κι άρχισαν να χρησιμοποιούν τα γκλομπ τους αδιακρίτως έτσι ώστε να φύγει ο κόσμος χωρίς να χρειαστεί να ρίξουν δακρυγόνα (πέρα από ένα φλιπάρισμα). Εκεί σημειώθηκαν κι οι τραυματισμοί που αναφέρονται εδώ. Ακόμα δηλαδή και με διαταγές να μην προκαλέσουν, οι μπάτσοι κατάφεραν να στείλουν διαδηλωτες/τριες στο Λαϊκό νοσοκομείο, δίνοντας μας για άλλη μια φορά μια γεύση για το ποιον τους και τον τρόπο συμπεριφορά που τους αρμόζει…


Πέρα από τους τραυματισμούς τα ΜΑΤ κατάφεραν να προκαλέσουν την οργή της πορείας και στο ύψος των Προπυλαίων. Μετά την Βουλή άρχισαν να ακολουθούν από τα πλάγια τα φοιτητικά μπλοκ και τον «χύμα» κόσμο της πορείας, που τους απαντούσε με γιουχες. αποδοκιμασίες, συνθήματα, πλαστικά μπουκάλια κι ότι άλλο μικροπράγμα διέθετε κανείς στα χέρια του. Μετά αντιγράφουμε την ανταπόκριση άλλου διαδηλωτή:


«Λοιπόν τα επεισόδια έγιναν λίγο πριν τα Προπύλαια και ξεκίνησαν αφού έφυγε το μπλοκ της Ολυμπιακής από ένα στενό για να πάνε στα γραφεία τους. Οι μπάτσοι που ήταν στα δεξιά του δρόμου τους ακολούθησαν, ενώ οι άλλοι που ήταν στα αριστερά θέλησαν να κόψουν την πορεία στη μέση για να περάσουν και να φτάσουν την Ολυμπιακή.
Εκεί ήταν το μπλοκ της Ανοιχτής Συνέλευσης Εργαζομένων και μπροστά ήταν της Αντιεξουσιαστικής Κίνησης (πιο πίσω δεν θυμάμαι ποιοι ήταν) και προσπάθησαν να εμποδίσουν τους μπάτσους να περάσουν.
Έγινε φασαρία εκεί, έπεσαν γκλοπιές (λίγες φισουνιές), ένας μεσίληκας την έφαγε στο κεφάλι και ξάπλωσε κάτω (δεν είδα αίματα, καλά πρέπει να ήταν), άκουσα και για κάποιο άλλο παλικάρι που του άνοιξαν το κεφάλι αλλά δεν ξέρω αν ισχύει».


Στον πετροπόλεμο οι μπάτσοι απάντησαν με περιορισμένη χρήση δακρυγόνων αλλά κυρίως κυνηγώντας τους διαδηλωτές πάνω στο άσυλο των Προπυλαίων, δείχνοντας για άλλη μια φορά τον σεβασμό που επιδεικνύουν οι αστυνομικές δυνάμεις στην εν λόγω κατάκτηση του φοιτητικού κινήματος… Η ολοφάνερη αυτή παραβίαση εξόργισε πολλούς διαδηλωτές που έβριζαν τους μπάτσους, ενώ κάποιοι άλλοι ανέβηκαν στο πεζοδρόμιο δεξια της Πανεπιστημίου για να εμποδίσουν τις υπόλοιπες διμοιρίες να συνεχίσουν το έργο των συναδέλφων τους.


Εκεί εκτυλίχθηκε κι ένα κωμικό επεισόδιο από αυτά που ανά διαστήματα μας χαρίζουν τα σώματα ασφαλείας του ελληνικού κράτους. Διμοιρίτης διατάζει την διμοιρία του να στρίψειδεξιά και να μην συνεχίσει ευθεία στην Πανεπιστημίου, πάνω δηλαδή στο πανεπιστημιακό άσυλο. Η διαταγή δίνεται εν μέσω αποδοκιμασιών κι εκτόξευσης πλαστικών μπουκαλιών, τα οποία φαίνεται αποσπούσαν την προσοχή από έναν νεαρόμπατσο. Έτσι ο νεαρός μπάτσος τις άκουσε από τον διμοιρίτη ενώ έφαγε και μια γερή σφαλιάρα για να ακούσει επιτέλους τις εντολές του ανωτέρου… Έτσι είναι οι μπάτσοι, έτσι είναι η ιεραρχία… Αν τους αφήσεις ελεύθερους είναι ικανοί να σκοτώσουν κανέναν, οπότε γι’ αυτό τους έχουν εκπαιδεύσει επίσης να υπακούνε σαν σκυλάκια στους ανωτέρους τους, για να μην παίρνουν πρωτοβουλίες μόνοι τους …


Μετά από αυτά τα κωμικοτραγικά επεισόδια οι μπάτσοι φάνηκε να θέλουν την εκτόνωση της κατάστασης γι’ αυτό κι υποχώρησαν από το άσυλο και χαλάρωσαν κάπως την περικύκλωση της πορείας. Το συλλαλητήριο τελικά έληξε χωρίς άλλες συγκρούσεις, παρά τις διαθέσεις αρκετών νεαρών διαδηλωτών να πετάξουν στους μπάτσους τις πέτρες από τα πεζοδρόμια που ξήλωναν από τα Προπύλαια…



Κόκκινοι αντιρεπόρτερ


ΥΓ1. Αποχωρώντας από το κέντρο προς τα Εξάρχεια, είδαμε τον «αγώνα» που έδινε ένα άλλο κομμάτι της «εναλλακτικής νεολαίας» με φρεντο και καπουτσίνο. Οι καφετερίες στα πέριξ της Μεσολογγίου ήταν τίγκα στη νεολαία που αράζει και χέστηκε για ξεπερασμένες έννοιες όπως «γενική απεργία». Ίσως μάλιστα ενώ ρουφάει το φρεντο του και φωνάζει την επισφαλή εργαζόμενο σερβιτόρα (που ενδέχεται να μην μπορεί να απεργήσει επειδή το αφεντικό της είπε ότι έχει αυξημένη δουλειά όποτε έχει γενική απεργία), να γίνονται κι αρκετές συζητήσεις γύρω από επανάσταση, κινήματα κτλ.

ΥΓ2 Η ανταπόκριση όπως είπαμε δεν είναι πλήρης. Πρώτα απ’ όλα γιατί δεν μπορούμε να είμαστε παντού σε μεγάλα σε όγκο συλλαλητήρια. Αλλά και γιατί δεν κατεβαίνουμε στον δρόμο με κάποιον ρόλο «ειδικού της αντιπληροφόρησης», αλλά κατεβαίνουμε ως απεργοί-διαδηλωτές που δεν περιγράφουν αυτά που θα κάνουν κάποιοι άλλοι, αλλά συμμετέχουν και σε πολλά απ’ όσα γίνονται. Γι’ αυτό τον λόγο όποιος έχει να συμπληρώσει με άλλες πληροφορίες θα βοηθούσε αρκετά το συγκεκριμένο «αντιρεπορτάζ»

Η δημοσίευση της ανταπόκρισης από την πορεία τη μέρα της Γενικής Απεργίας 21/10, έγινε έπειτα από συννενόηση με τους "Κόκκινους Αντιρεπόρτερ'. Οι παραπομπές εντός του κειμένου, είναι από ανταποκρίσεις και συζητήσεις στο δικτυακό τόπο του Indymedia.

Δεν υπάρχουν σχόλια: