23/10/08

Απόλυση συντάκτη γιατί έκανε στάση εργασίας!!!

Σύμφωνα με επιστήμονες οι ψυχικές ασθένειες θα αυξηθούν κατακόρυφα το επόμενο διάστημα λόγω της οικονομικής κρίσης. Τα αφεντικά όντας επιρρεπή σε ψυχοσωματικές ασθένειες πάνε να φορτώσουν σε εμάς τους εργαζόμενους την κρίση πανικού που παθαίνουν βλέποντας τα κέρδη τους να κάνουν φτερά, υποστηρίζοντας, απ' ότι καταλαβαίνουμε από τα παραληρήματά τους, ότι δεν μπορούν να καταλάβουν την άρνησή μας να δουλεύουμε 65 ώρες 7 μέρες την εβδομάδα, όπως και την "εμμονή" μας σε "παρωχημένους" όρους όπως εργοδοτικές εισφορές, ένσημα, συνδικαλιστικά δικαιώματα, απεργία, στάση εργασίας.

Ένα τέτοιο αφεντικάνικο παραλήρημα βίωσε στο πετσί του ο συνάδελφος και σύντροφος Θανάσης Κάππος, εξαιτίας της συμμετοχής του σε στάση εργασίας της ΕΣΗΕΑ, ένα κατοχυρωμένο συνδικαλιστικό δικαίωμα η άσκηση του οποίου οδήγησε στην απόλυση του από την εκδοτική επιχείρηση συμφερόντων Π. Μαυρίκου. Επαναλαμβάνουμε για να μην πάθουμε ανοσία στο άκουσμα τέτοιων συμπεριφορών από τα αφεντικά: Απολύθηκε γιατί άσκησε ένα αναφαίρετο συνδικαλιστικό του δικαίωμα.

Με αφορμή την απόλυση του επειδή συνδικαλίστηκε ο συνάδελφος ενημερώθηκε επιπλέον ότι τα ένσημα που δικαιούται ποτέ δεν είχαν μπει το ταμείο στο οποίο υποτίθεται ότι ήταν ασφαλισμένος, με αποτέλεσμα, πέρα από την πετσοκομμένη αποζημίωση που έδωσε αγώνα για να αποσπάσει, να μην δικαιούται επίδομα ανεργίας. Με επιστολή του προς την ΕΣΗΕΑ φροντίζει ταυτόχρονα να μας ενημερώσει για τις εργασιακές συνθήκες που επικρατούσαν στο συγκεκριμένο μαγαζί. Τα γνωστά και συνηθισμένα δηλαδή για το "δημοσιογραφικό λειτούργημα", όπου βασιλεύει η μαύρη εργασία , η απλήρωτη υπερωρία και η εργοδοτική αυθαιρεσία.

Τον αφήνουμε όμως να τα περιγράψει καλύτερα αυτός. Εμείς δεν έχουμε τίποτα να του πούμε, αφού τα λέμε έτσι κι αλλιώς συχνά στους ταξικούς αγώνες. Μπορούμε μόνο να υποσχεθούμε γενικά προς κάθε είδους αφεντικά:

ΔΕΝ ΘΑ ΦΟΒΟΜΑΣΤΕ ΤΙΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΕΣΕΙΣ ΘΑ ΦΟΒΑΣΤΕ ΤΙΣ ΑΠΕΡΓΙΕΣ
ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΣΗ ΔΕΝ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΗ



ιδού η επιστολή:

Καταγγελία της απόλυσής μου, «διότι συνδικαλίζω το ‘Προσωπικό’» και «συμμετείχα σε στάση εργασίας της Ε.Σ.Η.Ε.Α.».

Προς το Δ.Σ. της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών

Συνάδελφοι, σας ενημερώνω ότι:



Σήμερα Τετάρτη 21 Οκτώβρη, πρόκειται να κατέβω στον τόπο της Εργασίας μου (στον 1ο όροφο Μεγ. ΤΑΝΠΥ- ακτή Μιαούλη 17-19 στον Πειραιά) για να παραλάβω το έντυπο της απόλυσής μου από την εκδοτική επιχείρηση συμφερόντων Π. Μαυρίκου και την, προφανέστατα ακρωτηριασμένη αποζημίωσή μου. Αυτή, όχι μόνο θα είναι πολύ κατώτερη, όπως και η μισθοδοσία μου, από τα προβλεπόμενα της Σ. Σ. Εργασίας, αλλά- επίσης, όπως και ο μισθός μου- δεν θα περιλαμβάνει τα αναλογούντα από την πρόσθετη, 6η ημέρα εργασίας (Σάββατα) που προσερχόμουν στη δουλειά, ανελλιπώς.



Επίσης, δεδομένου ότι στη «μισθοδοσία» μου υφίσταντο, μεν, κρατήσεις Τ.Σ.Π.Ε.Α.Θ. αλλά ουδέποτε αποδόθηκαν, όπως ποτέ δεν δηλώθηκα ούτε εγώ ούτε άλλοι Συνάδελφοι στο ταμείο μας, δεν θα δικαιούμαι καν επίδομα ανεργίας!..

Την περασμένη Δευτέρα, λοιπόν, το μεσημέρι κορυφώθηκε η εργοδοτική αυθαιρεσία του Π. Μαυρίκου φερόμενου νομικά ως, τωρινού ιδιοκτήτη των τίτλων εφημερίδων «Ακρόπολις», «24 Ώρες», «Επικαιρότητα», τις οποίες και εκδίδει καθημερινά.



Σε αυτές (...ο πολυθεσίτης) απασχολούμαι κοπιωδώς, μαζί με μικρό αριθμό Συναδέλφων, ως Εσωτερικός Συντάκτης Ύλης, με σχέση εξηρτημένης εργασίας προσληφθέντος Δημοσιογράφου πλήρους απασχόλησης- με πενθήμερο κατά την υπογραφείσα σύμβαση- εξαήμερο, όμως ανά εβδομάδα, κατά τις απαιτήσεις της εργοδότριας επιχείρησης.



Κατά διαστήματα, είτε αναπληρώνοντας αδειούχους Συναδέλφους, είτε κατά εντολές της εργοδοσίας, εργαζόμουν (...ακόμη πιο πολυθεσίτικα), επιπρόσθετα και ως εσωτερικός συντάκτης της επίσης καθημερινής «οικονομικής» εφημερίδας συμφερόντων Μαυρίκου «The Economy Journal», την «αθλητική» καθημερινή «Αθλητικός Τύπος», «ένθετα», «αφιερώματα» και λοιπές, εβδομαδιαίες «εφημερίδες».

Επακριβώς, τη Δευτέρα, κατά την προσέλευσή μου, ο εργοδότης Π. Μαυρίκος, ολοκλήρωσε με υβριστικότατο τρόπο, προφορικά, την απόλυσή μου, που είχε «ανασταλεί», (μου ζητήθηκε να αποχωρήσω προσωρινά, με «άδεια», η οποία έληξε εκείνη τη μέρα), μετά την εκτόξευσή της από τον ίδιο, την Τετάρτη 8 Οκτωβρίου, οπότε όταν, μετά την ολιγόωρη Στάση Εργασίας της Ε.Σ.Η.Ε.Α., με...πρωτοαπέλυσε διότι:

  • «Κάνεις στάσεις εργασίας».
  • «Συνδικαλίζεσαι».
  • «Συνδικαλίζεις και ξεσηκώνεις το προσωπικό ‘μου’».
  • «Αποτελείς ‘κίνδυνο’ για την εταιρία».
  • «Σηκώνεις...πανό εδώ μέσα» και λοιπά, που εντάσσονται στο κλινικό πεδίο του παραληρήματος.

Το «ρεπορτάζ» και το υπόβαθρο:



Πέρα από το γεγονός ότι η μισθοδοσία που μου επέβαλε η συγκεκριμένη εργοδοσία, με κατατάσσει στην...ώριμη πλέον γενιά των Εργαζομένων, με πολλαπλή Πανεπιστημιακή Εκπαίδευση και Μεταπτυχιακό- πλην των 800 Ευρώ (αποδοχές χαμηλότατες συγκριτικά με της Σ.Σ.Ε., πολύ περισσότερο μάλιστα 6ήμερης απασχόλησης, της οποίας οι αποζημιώσεις Σαββάτων ουδέποτε αποδόθηκαν)...



Ο Π. Μαυρίκος, κατά διαστήματα τους τελευταίους μήνες, μου προέβαλε την παράλογη απαίτηση, να ξεκινώ την Επιμέλεια- Σύνταξη ειδησεογραφικών και όχι «ύλης ψυγείου» σελίδων των Καθημερινών Εφημερίδων (του), «όπως όλοι στις 10:00 το πρωί». Αυτό, με συγκεκριμένο ως προς την έναρξή του «ωράριο» και μάλιστα με έμμεσο εξαναγκασμό- ειδικά όταν αντικαθιστώντας Συνάδελφο σε άδεια έπρεπε να «κλείνω» και σελίδες της «Αθλητικής» εφημερίδας (του), τον επονομαζόμενο «Αθλητικό Τύπο», να διαπράττω λογοκλοπή εργασίας άλλων Συναδέλφων, από σάιτ, πόρταλς κλπ.

Του αντέτεινα ήρεμα και κάθετα:

  • Ωράριο έχουν μόνο συγκεκριμένες κατηγορίες Συναδέλφων- Δημοσιογράφων και στις εφημερίδες οι Εσωτερικοί Συντάκτες. Η απαίτησή του, όπως και η μορφή εργασίας που παρέχω, με κατατάσσουν, ουσιαστικά κατά παραδοχή του ιδίου, σε αυτούς, που όμως έχουν και διαφορετική κατάταξη αποδοχών στις Σ.Σ.Ε.
  • Ότι γνωρίζει πολύ καλά πως πέρα από πλήρη (εσωτερική) απασχόληση, εργάζομαι καθ’ υπέρβαση κάθε ωραρίου, εφ’ όσον πηγαίνω το μεσημέρι, έχοντας μάλιστα ήδη συγκεντρώσει και φέρνοντας σε ψηφιακή μορφή, υπάρχον ειδησεογραφικό υλικό πολλών σελίδων, από νόμιμες και μόνο πηγές, εργάζομαι, στη συνέχεια σκληρά στο γραφείο και φεύγω αργά το βράδυ, αφού είμαι τις νυχτερινές ώρες ο μόνος εναπομείνας έμπειρος Συντάκτης, ώστε να είναι δυνατή, μαζί με τους υπερφορτωμένους εργασιακά Συναδέλφους του ατελιέ, η διασταύρωση της ύλης των σελίδων, πριν σταλούν στο πιεστήριο. Του εξήγησα ότι δεν μπορώ να παρίσταμαι από το πρωί, ως αργά το βράδυ, πολύ περισσότερο αφού δεν πληρώνονται υπερωρίες σε κανέναν εργαζόμενο στην επιχείρησή του.
  • Ότι έχω έλθει πράγματι αρκετές φορές πρωί, αλλά εφόσον ο αριθμός των Η/Υ ήταν όλο το καλοκαίρι και τον περισσότερο Σεπτέμβρη, κατά πολύ μικρότερος των Συντακτών, δε μπορούσα ούτε να σήκωνα Συναδέλφους από τη θέση τους, ακυρώνοντας την εργασία τους, ούτε να περιμένω 3 και 4 νεκρές ώρες....λύνοντας σταυρόλεξα, βρίσκοντας ελεύθερο Η/Υ, μετά τις 5:30- 6:00 το απόγευμα και τελειώνοντας με την ψυχή στο στόμα, ύλη πλήθους σελίδων στις 10:30 το βράδυ, για να προλάβουμε τα στενά όρια του πιεστηρίου.
  • Ότι ως Συντάκτης Καθημερινών Εφημερίδων, δε μπορώ να τις «γεμίζω», με προχθεσινές ειδήσεις, τις κατά συντριπτική πλειοψηφία υπερτερούσες και παρεχόμενες από τις νόμιμες πηγές (ΑΠΕ, sites Υπουργείων, Οργανισμών, Φορέων κλπ) τις πρωινές ώρες.
  • Ότι ποτέ δεν θα «δημοσιογραφήσω» με λογοκλοπή ούτε θα συνεργήσω σε κάτι τέτοιο.
  • Παρενθετικά: Με ακέραια την ευθύνη που φέρει Δημοσιογράφος, με Πανεπιστημιακές Σπουδές Ε.Μ.Μ.Ε., Μέλος της ΕΣΗΕΑ (και πρ. εκλεγμένο Μέλους του Σημαντικότατου Οργάνου του Μικτού Συμβουλίου), ενημέρωσα και τους νεότερους Συναδέλφους μου για το τί σημαίνει λογοκλοπή, τί συνέπειες επιφέρει και τους παρακινούσα συνεχώς, παρά την πίεση της εργοδοσίας και τις πραγματικές συνθήκες (παιδιά, που όλη τη μέρα η μόνη τους επαφή με τον «έξω κόσμο» για τον οποίο πρέπει να καταγράψουν γεγονότα, «γεμίζοντας» 8 και 10 συχνά σελίδες μεγάλου μεγέθους τη μέρα, αποτελεί το pc τους) να μην «συμμορφώνονται». Πράγματι, παρότι η καθημερινή ανάγκη και η εργασιακή τους ανασφάλεια συγκρούονταν με την φιλοτιμία, στο πλείστο προτίμησαν ουσιαστική ασκητική φιλοτίμου και αποφυγής λογοκλοπών.

Κατόπιν αυτών, ο Π. Μαυρίκος, εκδικητικά προς εμένα, αλλά παίρνοντας αμπάριζα όλο το προσωπικό, έδωσε εντολή να τηρείται βιβλίο....παρουσιών, με ώρα προσέλευσης και αποχώρησης στη δουλειά, όλων, που θα το υπογράφουν.

Δήλωσα ότι εγώ «τέτοιο βιβλίο δεν υπογράφω, ενώ και η Ένωση Συντακτών (με πολλαπλές αποφάσεις της) αρνείται τέτοιες μεθόδους»- έτσι και έπραξα.

Πάντως, οι παρουσίες μου καταγράφονταν, με πιστοποίηση σφραγίδας και υπογραφών της επιχείρησης- βεβαιώνοντας ουσιαστικά η ίδια, ότι πράγματι ολοκλήρωνα ωράριο πλήρους εσωτερικής απασχόλησης καθημερινά και τα Σάββατα.

Πολύ αργότερα, ο Π. Μαυρίκος μάλλον συνειδητοποιώντας τί απεδείκνυε (πχ. υπερωρίες προσωπικού, full time απασχόληση- και- για ανθρώπους, που υποχρεώθηκαν σε υπογραφή συμβάσεων ημιαπασχόλησης κλπ.) το απέσυρε.

Επιπλέον:

Σταθερά ρωτούσα τον εργοδότη για τη μορφή και τα ταμεία της Ασφάλισής μου.

Από την αρχική συνεννόηση για ανάληψη εργασίας, κατέστησα στον Π. Μαυρίκο απόλυτο ότι δεν θα ξεκινούσα, άν η δουλειά μου ήταν «μαύρη» ή «μπλοκάκι» και ότι οι φυσικοί μου ασφαλιστικοί φορείς είναι το Τ.Σ.Π.Ε.Α.Θ. και ο Ε.Δ.Ο.Ε.Α.Π.

Ο Π. Μαυρίκος, ισχυρίστηκε αρχικά πως «ασφαλίζομαι από την πρώτη ημέρα», άν και έδειξε κάποια (ανεξήγητη τότε, εξηγήσιμη αργότερα...) αντίρρηση για τα ανωτέρω Ταμεία.

Στις επόμενες «οχλήσεις» μου, με διαβεβαίωνε «Τ.Σ.Π.Ε.Α.Θ.», ενώ όταν περίπου δύο- δυόμισι μήνες μετά την έναρξη (πρώτο 10ήμερο Απρίλη ’08) της απασχόλησής μου, μου ζητήθηκε «απογραφικό» για να συμπληρωθούν τα στοιχεία μου στην ...επιτέλους σύμβαση εργασίας που θα υπέγραφα, υπογράμμισα στα αντίστοιχα πεδία τους Α.Μ. των Φυσικών μου Ταμείων και τα 8,5 έως τότε έτη (αναγνωρισμένης στο Τ.Σ.Π.Ε.Α.Θ.) Δημοσιογραφικής μου προϋπηρεσίας.

Εφησύχασα από τις διαβεβαιώσεις Μαυρίκου, και το ότι στις αποδείξεις πληρωμής (αντίγραφο δεν μου παρέχονταν) αναγράφονταν συγκεκριμένες κρατήσεις, πέραν του φόρου, για το Τ.Σ.Π.Ε.Α.Θ., που αφαιρούνταν από τις μικτές αποδοχές μου, ώστε να μένουν καθαρά τα 800 Ευρώ που λαμβάνω.

Έτσι, σε πρόσφατη τηλεφωνική επικοινωνία με το Τ.Σ.Π.Ε.Α.Θ. με έκπληξη έμαθα ότι:

  • Η εργοδότρια επιχείρηση δεν με έχει ασφαλίσει (με ό,τι αυτό συνεπάγεται και στο σκέλος Ε.Δ.Ο.Ε.Α.Π., το οποίο από μηνών δε μου παρέχει πια ιατροφαρμακευτική περίθαλψη).
  • Κανένας Συνάδελφος Δημοσιογράφος ή Υπάλληλος, άλλων αρμοδιοτήτων προσωπικού ημερήσιων εφημερίδων, στην ίδια επιχείρηση δεν έχει δηλωθεί- ασφαλιστεί εκεί. Αυτό, παρότι, στις καταστάσεις πληρωμών των περισσοτέρων, σημειώνονται κρατήσεις για το συγκεκριμένο ταμείο.
  • Οι διαδοχικές (και νομικά διάδοχες- νέες εργοδότριες) επιχειρήσεις Τύπου που διευθύνει εκδίδοντας τα διάφορα ημερήσια και εβδομαδιαία έντυπά του ο Π. Μαυρίκος, ουδέποτε έχουν δηλωθεί στο ταμείο και (...«φυσικά», παρεπόμενα) καμία κατάσταση Δημοσιογραφικού και λοιπού προσωπικού ημερησίων εφημερίδων, έχει ποτέ σταλεί.

Στις αρχές Οκτωβρίου, όταν κλήθηκα να παραλάβω τα 800 Ευρώ της μισθοδοσίας μου από τον Π. Μαυρίκο, προσωπικά (όπως και το λοιπό προσωπικό) διαπίστωσα ότι όπως και στη μισθοδοσία Σεπτεμβρίου, το έντυπο της «απόδειξης», συν και οι «αποδείξεις» (αν δεν κάνω λάθος) όλων, κατά πως συζητήθηκε εκτενώς μεταξύ των Συναδέλφων:

  • Εξακολουθούσαν να έχουν τις κρατήσεις, προς Τ.Σ.Π.Ε.Α.Θ. που δεν αποδίδονταν.
  • Ανέφεραν τυπωμένα μειωμένα ποσά ακαθάριστων και καθαρών αποδοχών, από τους, μικρούς πλην, πραγματικά καταβαλλόμενους, μισθούς. Το τυπωμένο ποσό των καθαρών αποδοχών (στην περίπτωσή μου πια 600 Ευρώ) ήταν πρόχειρα διαγραμμένο με στυλό και δίπλα, με στυλό επίσης προχειροσημειωμένο το πραγματικό ποσό που αποδίδονταν ( 800 Ευρώ).
  • Σε Συνάδελφο Δημοσιογράφο, έγινε και μείωση πραγματικού μισθού.
  • Τα τυπωμένα, ψευδή ποσά αναλογικά μείωναν και τις ασφαλιστικές, φορολογικές κλπ. κρατήσεις, που έπρεπε να αποδοθούν σε Ταμεία, Εφορεία κλπ.
  • Στο τέλος πριν το σημείο της υπογραφής, όπως πολλούς μήνες πια, ήταν τυπωμένη υπό μορφή «υπεύθυνης δήλωσης» μια αθλιότητα του τύπου «....έχω εξοφληθεί πλήρως και ουδεμία απαίτηση έχω κλπκλπ...».

Όπως έκανα και τους προηγούμενους μήνες δεν υπέγραψα πριν διαγράψω, στην προκείμενη μπροστά του, αυτή τη «ρήτρα», αφήνοντας να διαφαίνεται μόνο η αποδοχή μου ότι έλαβα με κάθε επιφύλαξη το δοθέν ποσόν.

Αντέδρασε με εναλλαγή παραληρηματικών φράσεων, που προσιδιάζουν σε σύνδρομα καταδίωξης και προσπάθειες «προσέγγισης», του στυλ «ενώ εγώ το λέω παντού ότι είσαι εξαιρετικός Συντάκτης...η εργασία σου είναι καταπληκτική...εγώ προγραμματίζω να σε αναδείξω σε Διευθυντή και...εκδότη της ‘Ακρόπολης’...».

Το τελευταίο ως σχεδιασμός δεν αποκλείεται, διότι το συνηθίζει να εκθέτει στις ταυτότητες των εντύπων του, ακόμη και ως «Εκδότες», απλούς μισθοσυντήρητους εργαζομένους του, που εγκλωβίζονται ανάμεσα σε ψυχοφθόρα σύγκρουση μαζί του σε περίπτωση άρνησης και την πρόσκρουση στο (άγνωστό τους) Καταστατικό της ΕΣΗΕΑ, μα το χείριστο, την ανάληψη όλων των ποινικών και αστικών ευθυνών του «Εκδότη», σε περίπτωση που ασκηθεί οιοδήποτε ένδικο μέσο κατά των εφημερίδων που...εκδίδουν!

Του ξεκαθάρισα ότι δεν πρόκειται να δεχθώ «θέση» ούτε καν «αρχισυντάκτη» και άμεσα τον ρώτησα για τί γίνεται με το Ασφαλιστικό μου.

«Σε ασφάλισα στο ΙΚΑ όπως όλους» απάντησε, χωρίς να αναφερθεί σε ποιο υποκατάστημα, με τί καθεστώς, ως Δημοσιογράφο πλήρους απασχόλησης και μέλους της ΕΣΗΕΑ (Σ.Σ:. υποθέτω ότι το ΙΚΑ δεν θα το δέχονταν) ή ...ιδιωτικό υπάλληλο...ημιαπασχόλησης;;; Ούτε επίσης στο πώς εισφορές αποκλειστικά για το Τ.Σ.Π.Ε.ΣΑ.Θ., χωρίς αναφορά περί Ι.Κ.Α. ή οποιουδήποτε διαφορετικού Ταμείου, αποδίδονται αλλού- για να αποκλείσω άλλα βαρύτερης ποινικής τάξης ενδεχόμενα.

Αντέδρασα με τη μέγιστη δυνατή ψυχραιμία, τονίζοντας ότι έτσι με εξαναγκάζει να προχωρήσω σε καταγγελία στο Τ.Σ.Π.Ε.Α.Θ.

Τις επόμενες ημέρες όξυνε συνεχώς τη συμπεριφορά του απέναντί μου. Τις κορύφωσε με προφορικές, μπροστά σε άλλους εργαζόμενους αποφάσεις απόλυσής μου, την Τετάρτη 8 Οκτωβρίου, οπότε συμμετείχα στη στάση εργασίας της Ε.Σ.Η.Ε.Α. διότι «συμμετείχες...κάνεις στάσεις εργασίας, συνδικαλίζεσαι, συνδικαλίζεις το προσωπικό...σηκώνεις πανώ στην ‘επιχείρηση’, αποτελείς κίνδυνο για την επιχείρηση...» και άλλα που πλέον άγγιζαν το παραλήρημα.

Τα περί συνδικαλισμού, ομολογώ ότι ήταν εντός πραγματικότητας, εφ’ όσον ως μόνο μέλος της Ε.Σ.Η.Ε.Α. στο «μαγαζί» συζητούσα με τους Συναδέλφους, Αρχαιότερους και νεότερους, για τις αποδοχές όλων μας και τις τεράστιες διαφορές από τις Σ.Σ.Ε., το γεγονός ότι η επιχείρηση δεν ασφαλίζει κανέναν, παρά την παρακράτηση εισφορών, (και) στο Τ.Σ.Π.Ε.Α.Θ. ως οφείλει, την κοινή διαπίστωση του κινδύνου ακόμη και στο ΙΚΑ να «ασφαλίζει» προσωπικό πλήρους απασχόλησης ως «μερικής» και «ωρομισθίων» κλπ. Τους επεσήμαινα τους δεοντολογικής και νομικής τάξης συνέπειες της εμφάνισης των ονομάτων τους στις «ταυτότητες» εφημερίδων, ως «Διευθυντών», «Εκδοτών» κλπ.

Μαζί δε με άλλους, παλιότερους Συναδέλφους, τους καταστήσαμε σαφές ότι ανέλαβαν εργασία με συγκεκριμένες ειδικότητες, που με κανένα τρόπο δεν περιλαμβάνουν βαριές χειρωνακτικές εργασίες, όπως η μεταφορά...επίπλων, μπάζων, σκουπιδιών, συνεισφορά στη δουλειά συνεργείου τεχνικών που επέκτειναν τα γραφεία, μεταφορά ή και...πώληση εφημερίδων(!) κλπ, τις οποίες με απειλές απόλυσης «διέταζε» ο Π. Μαυρίκος. Πλέον οι νεότεροι Συνάδελφοι- σες, απέχουν κάθετα από κάθε αλλότρια «ανάθεση»...έργου.

Επίσης, την παραμονή της απεργίας του Σωματείου μας της 1ης Οκτώβρη, ανέλαβα ό,τι αντιλαμβάνομαι ως υποχρέωση Ήθους, να ενημερώσω για αυτήν και το νόημά της τους Συναδέλφους και ειδικά τους μικρότερους, τονίζοντας ότι (...όχι και τόσο αυτονόητο για νέα παιδιά που δεν έχουν την εμπειρία και εργάζονται σε «μαγαζί» όπου ως «αυτονόητα» επιβάλλονται άλλα...) «Απεργία δε σημαίνει ‘λευκή απεργία’. Δεν συνεπάγεται πως ‘απλά’ δεν κυκλοφορούν εφημερίδες, δε μεταδίδονται ειδήσεις, από κανένα μέσο. Σημαίνει κανένας δεν έρχεται στη δουλειά αύριο, τα γραφεία μας θα αδειάσουν και καλό είναι να συμμετέχετε στην απεργιακή συγκέντρωση της ΠΟΕΣΥ, της ΕΣΗΕΑ και των Σωματείων των Συναδέλφων των άλλων κλάδων των ΜΜΕ».

Όλα αυτά, με την εσωτερική συντριβή, εκείνη την ώρα ότι καλούσα σε Απεργία και Συγκέντρωση για το Ασφαλιστικό νέα παιδιά...Ανασφάλιστα και, γενικά, Συναδέλφους, όλους ακάλυπτους από την Ε.Σ.Η.Ε.Α.

Για να το λήγω:

Την Τετάρτη της...πρώτης απόλυσης, ο Π. Μαυρίκος απαίτησε να φύγω από τον τόπο εργασίας. Αντέδρασα αναφέροντας ότι αυτό θα συμβεί μόνο αν μου κοινοποιήσει γραπτή απόλυση και ταυτόχρονα αποζημίωση. Στη συνέχεια μου ζήτησε να....φύγω με 10ήμερη άδεια «και, μετά, θα ειδοποιηθείς από την επιχείρηση».

Εφόσον καμία προφορική ή γραπτή ειδοποίηση μου παρασχέθηκε στο διάμεσο- και αξιοποίησα την άδειά μου στις εργασίες του Μεταπτυχιακού που ολοκληρώνω στο Παν. Αθήνας- με τη λήξη του 10ημέρου, επέστρεψα στο Χώρο Εργασίας μου, αντιλαμβανόμενος ότι η εργοδοσία θα «αξιοποιούσε» ακόμη και καθυστέρηση...μισής ώρας, ενώ επί πλέον θα μετέρχονταν κάθε μέσο ώστε είτε να με εξωθήσει σε παραίτηση, είτε να παρουσιάσει ενδεχόμενη απουσία μου ως «σιωπηρή παραίτηση».

Πράγματι, ο Π. Μαυρίκος έχει «αξιοποιήσει» το «όπλο» της «παραίτησης» σε αρκετούς παλαιότερους, αλλά και πρόσφατα εργαζομένους του, που ίσως δεν είχαν την αντοχή άμυνας σε μέτωπα που άνοιγε απέναντί τους.

Στην προκείμενη, αντιλαμβανόμενος ότι με εμένα είναι διαφορετικά, μου ανακοίνωσε οριστικά τη «λύση συνεργασίας» που προανήγγειλε την ημέρα Στάσης Εργασίας και μου ζήτησε, πάλι, να φύγω.

Του ξεκαθάρισα πάλι ότι από το Χώρο εργασίας μου μπορεί να με απομακρύνει μόνο με κοινοποίηση έγγραφης απόλυσης, συνοδευμένη από τη νόμιμη αποζημίωση.

Ακολούθησε ένταση, καθώς ζήτησε ονομαστικά από τους πιο σωματώδεις συναδέλφους Δημοσιογράφους και του Ατελιέ να «με διώξουν». Με εξαιρετική αξιοπρέπεια, όχι μόνο αρνήθηκαν, αλλά του δήλωσαν ξερά «δεν είμαι ούτε ο σεκιουριτάς σου, ο μπάτσος σου και δεν θα αγγίξω το Συνάδελφο» (ενδεικτικά οι Κύριοι Τάσσος Αναστασάκος, Νίκος Μπακάκος, Γιάννης Λαζαράκος).

Ακολούθησαν σκηνές απείρου κάλους, με τον εργοδότη να στριγγλίζει, να με καθυβρίζει, εγώ να του απαντώ ψύχραιμα ότι καλό είναι «να σταματήσει να αποτελεί εστία ηχορύπανσης» και όταν στη συνέχεια με εξύβρισε πάλι, οι Συνάδελφοι να παρεμβαίνουν, όντως αυτή τη φορά, μπαίνοντας ανάμεσά μας, προστατεύοντας και εμένα από την έκρηξη πια της δικαιολογημένης οργής μου και τον εργοδότη από τις τυχόν «χειρωνακτικές» συνέπειές της.

Μετά ο Π. Μαυρίκος, σε στυλ αποτυχημένου μπράβου, πέταξε το σακάκι του φωνάζοντάς μου «έλα έξω να τα πούμε...έλα στο διάδρομο... να σου δείξω εγώ...» και λοιπά τσαμπουκαλίδικα, στα οποία απάντησα ότι αν θέλει ο,τιδήποτε να «μου ‘δείξει’ στις αίθουσες των εργαζομένων» και «δεν βγαίνω πουθενά χωρίς μάρτυρες κάθε γεγονότος τους Συναδέλφους».

Εν τέλει.

Αρκετά αργότερα και αφού «διέταξε» Συναδέλφους να αποσυνδέσουν το κομπιούτερ της θέσης εργασίας μου- ε, μην και του κλέψω τα...μυστικά της επιχείρησης- μου ανακοίνωσε ότι την Τετάρτη πρέπει να προσέλθω «το πρωί» για να μου «παραδοθεί η απόλυση και η αποζημίωσή μου».

Βέβαια, όντας ανασφάλιστος στο Τ.Σ..Π.Ε.Α.Θ. ή...αγνώστου ταυτότητας «ασφαλισμένος»...κάπου, με ευθύνη της εργοδότριας επιχείρησης δεν μπορώ καν να λάβω επίδομα ανεργίας ή άν μετά από πολλές νομικές διαδικασίες το επιτύχω, αυτό θα είναι ελάχιστο, δεδομένης της τεράστιας απόκλισης των μικτών και καθαρών αποδοχών με τις οποίες με μισθοδοτούσε η «επιχείρηση» και των «αναλογουσών»...αγνώστου κατάληξης εισφορών σε Ασφαλιστικούς φορείς.

Μετά από αυτήν την αναγκαστικά πολυσέλιδη- μερικώς όμως μόνο, αποδοτικής των πραγματικοτήτων που αντιμετωπίζω εγώ και οι Συνάδελφοί μου στο εν λόγω «μαγαζί»- σας ζητώ:

  • Προστασία από το Σωματείο, αλληλεγγύη και νομική κάλυψη, συν συνεισφορά στα δικαστικά έξοδα, από το ταμείο Αλληλεγγύης- εφ’ όσον μου οφείλονται διαφορές δεδουλευμένων- στην εργασιακή μου περιπέτεια.
  • Πρώτιστα όμως: Άμεση, Συνεχή Προστασία και έμπρακτη Αλληλεγγύη στους εναπομείναντες Συναδέλφους- ες του «μαγαζιού», όχι μόνο έναντι επαπειλούμενων νέων απολύσεων, αλλά από το πραγματικό καθεστώς μαύρης εργασιακής γαλέρας που υφίστανται. Τελευταία πιέζονται να υπογράψουν «συμβάσεις» ...20ωρης, ανά μήνα απασχόλησης.
  • Αγώνα της Ε.Σ.Η.Ε.Α. για εφαρμογή των Σ.Σ.Ε και Πραγματική Ασφάλιση για όλους, τερματισμό κάθε, «εν τοις πράγμασιν» εξαναγκασμού σε λογοκλοπή, οριστικού τερματισμού της ατμόσφαιρας τρομοκράτησης και παράνοιας, που οι Εργαζόμενοι υφίστανται εκεί, με τα ονόματά τους μάλιστα να «φιγουράρουν» ως...διευθυντικά στελέχη και «εκδότες» στις ταυτότητες των φύλλων.

Αθήνα 22 Οκτώβρη 2008

Θανάσης Γ. Κάππος

Α.Μ. Ε.Σ.Η.Ε.Α. 3069

Υ.Γ.:

Επισυνάπτω φωτογραφία σελίδων του περιβόητου «βιβλίου παρουσιών» που για μεγάλο διάστημα τηρούσε η εργοδότρια επιχείρηση.

Δεν υπάρχουν σχόλια: